วัดภูมินทร์ งานศิลป์เมืองน่าน

ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์นั้นสามารถถ่ายทอดวิถีชีวิตชาวเมืองน่านออกมาได้อย่างน่าชม โดยเรื่องราวส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของคันทนกุมารชาดกและเนมิราชชาดก แต่ศิลปินผู้วาดภาพได้สอดแทรกและบอกเล่าเรื่องราววิถีชีวิตชาวเมืองน่านเข้าไปในภาพได้อย่างกลมกลืน เช่น การแต่งกายของหญิงสาวที่นิยมนุ่งผ้าซิ่นตีนจกซึ่งเป็นซิ่นลายน้ำไหล อันเป็นผ้าทอเอกลักษณ์ของเมืองน่าน การสักลายตามตัวของหนุ่มๆ ชาวล้านนา กิจกรรมในวิถีชีวิตประจำวันเช่นการทอผ้าด้วยหูก การเกี้ยวพาราสีของหนุ่มสาว การมาพบปะกันระหว่างหนุ่มสาวที่ชานบ้านในเวลาค่ำขณะที่หญิงสาวกำลังปั่นฝ้าย สภาพบ้านเรือนของชาวล้านนาสมัยก่อน รวมไปถึงชาวพื้นเมืองและฝรั่งต่างชาติที่เดินทางเข้ามาติดต่อค้าขายในเมืองน่านสมัยนั้น เป็นต้น

วัดภูมินทร์สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2139 โดยเจ้าเจตบุตรพรหมมินทร์ สร้างขึ้นหลังจากพระองค์ขึ้นครองนครน่านได้ 6 ปี ปรากฏชื่อในคัมภีร์เมืองเหนือว่าเดิมชื่อ“วัดพรหมมินทร์” แต่ภายหลังได้เรียกเพี้ยนจากเดิมเป็นวัดภูมินทร์ และสำหรับฮูปแต้มอันโด่งดังของวัดภูมินทร์นั้น วินัย ปราบริปู ศิลปินเมืองน่าน และผู้ก่อตั้งหอศิลป์ริมน่าน ได้กล่าวไว้ในบทความเรื่อง “วัดภูมินทร์ สิริศิลปกรรมมหาสมบัติเมืองน่าน” ว่า ฮูปแต้มในวัดภูมินทร์ได้เขียนขึ้นภายหลังการปฏิสังขรณ์พระวิหารขึ้นใหม่ในสมัยเจ้าอนันตวรฤทธิเดชฯ โดยระยะเวลาการบูรณะอยู่ในระหว่าง พ.ศ. 2410-2417

ส่วนศิลปินผู้วาดภาพในวัดภูมินทร์สันนิษฐานว่าเป็น “หนานบัวผัน” ศิลปินพื้นเมืองชาวไทลื้อ

“ปู่ม่านย่าม่าน” กระซิบรักบันลือโลก

   “คำฮักน้องกูปี้จักเอาไว้ในน้ำก็กลัวหนาว จักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาขะลุ้ม จักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไป ก็เลยเอาไว้ในอกในใจ๋ตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...”
 แปลได้ว่า
       “ความรักของน้องนั้น พี่จะเอาฝากไว้ในน้ำก็กลัวเหน็บหนาว จะฝากไว้กลางท้องฟ้าอากาศกลางหาว ก็กลัวเมฆหมอกมาปกคลุมรักของพี่ไปเสีย หากเอาไว้ในวังในคุ้ม เจ้าเมืองมาเจอก็จะเอาความรักของพี่ไป เลยขอฝากเอาไว้ในอกในใจของพี่ จะให้มันร้องไห้รำพี้รำพันถึงน้อง ไม่ว่ายามพี่นอนหลับหรือสะดุ้งตื่น”

  

ชายสูงศักดิ์

 ชายหนุ่มใส่เสื้อแขนยาวมีผ้าพาดบ่า เหน็บมีดไว้ที่เอว มีบุหรี่ขี้โยเสียบอยู่ในติ่งหูที่เจาะไว้ ที่ต้นขาเห็นเป็นสีดำนั้นไม่ใช่กางเกง แต่เป็นการสักขาลาย ซึ่งเป็นความนิยมของชายล้านนา โดยการสักนั้นมักจะสักตั้งแต่ท้องไปจนถึงขาอ่อน เราจึงมักเรียกผู้ที่สักแบบนี้ว่าลาวพุงดำ การสักนั้นแสดงถึงความเป็นลูกผู้ชาย เพราะต้องอดทนต่อความเจ็บปวด บางคนจึงต้องดื่มเหล้าขาวหรือสูบฝิ่นระหว่างการสักเพื่อลดความเจ็บปวด เมื่อสักขาเสร็จข้างหนึ่งก็จะจับไข้ไปประมาณ 2-3 สัปดาห์ แล้วจึงค่อยมาสักอีกข้างหนึ่ง บางคนทนความเจ็บปวดไม่ไหว ยอมสักขาแค่ข้างเดียวก็มี แต่หากชายคนใดไม่มีรอยสักก็จะไม่มีผู้หญิงยอมแต่งงานด้วยเพราะเชื่อว่าไม่มีความอดทน 



Toussaint

เซนต์สเป็นวันหยุดคาทอลิกฉลองเมื่อ1 ^St  พฤศจิกายนในระหว่างที่คริสตจักรคาทอลิกเกียรตินิยมทั้งหมดเซนต์ส , รู้จักและไม่รู้จัก .เซนต์สหนึ่งวันก่อนการระลึกถึงผู้ตายซื่อสัตย์ , ความรุนแรงติดอยู่อย่างเป็นทางการวันที่ 2 พฤศจิกายน , สองศตวรรษหลังจากการสร้างของเซนต์ส

การเกิดขึ้นของนักบุญ

ต้นกำเนิดของนักบุญยากที่จะกำหนดตั้งแต่การเฉลิมฉลองนี้มีปรากฏอยู่ในวันที่สถานที่ต่างๆ เทศกาลนี้ได้จัดเป็นเวลานานหลังจากอีสเตอร์หรือหลังคริสตชน v ^th  ศตวรรษที่จะมีการเฉลิมฉลองในประเทศซีเรียในวันศุกร์ที่อีสเตอร์1 . ในโรม, v ^th  ศตวรรษยังงานฉลองในเกียรติของเซนต์สและเสียสละกำลังโด่งดังอยู่แล้วในวันอาทิตย์หลังจากที่คริสตชน1 .

หลังจากที่การเปลี่ยนแปลงของแพนธีออนในกรุงโรมในวิหารสมเด็จพระสันตะปาปา โบนิIVศักดิ์สิทธิ์วันที่ 13 พฤษภาคม610 , ภายใต้ชื่อของคริสตจักรของ Santa Maria และสหราชสักขีBoniface IVและอยากจะจำทั้งหมดสักขีคริสเตียน ร่างได้รับเกียรติในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นี้ งานเลี้ยงของนักบุญกำลังโด่งดังแล้วเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคมวันครบรอบปีของการอุทิศตนของโบสถ์แห่งนี้มุ่งมั่นที่จะอุทิศ1 , 3 .

นี้อาจจะมาจากviii ^th  ศตวรรษที่จะมีการเฉลิมฉลองใน1 ^Stพฤศจิกายนเมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีIIIทุ่มเทในเกียรติของบรรดาวิสุทธิชนโบสถ์ของมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ในกรุงโรม1 .

รอบ830สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรี่ที่สี่ได้รับคำสั่งว่าเทศกาลนี้มีการเฉลิมฉลองทั่วโลก1 . สำหรับบางคนมันเป็นโอกาสของการตัดสินใจครั้งนี้ใน 835 งานเลี้ยงทั้งหมดเซนต์สถูกตั้งค่าเป็น1^Stพฤศจิกายน3 . ตามคำแนะนำของเกรกอรี่ที่สี่จักรพรรดิหลุยส์ที่เคร่งศาสนาก่อตั้งงานเลี้ยงของบรรดาวิสุทธิชนทั่วดินแดนของจักรวรรดิCarolingian 4 .

ความหมาย

เทศกาลนี้จะขึ้นอยู่กับข้อความในพระคัมภีร์ไบเบิลเช่นหมู่คนคติของนักบุญจอห์น ( เรฟ 7 , 2-14), อักษรตัวแรกของนักบุญจอห์น ( 1 ยอห์น 3 ) และเป็นสุขของพระเยซูตามที่เซนต์แมทธิว ( Mt 5 , 1-12)

สุสานเซนต์สทั้งหมดในโปแลนด์ .

ทุ่มเทให้กับมันทั้งหมดเซนต์ส . "การเฉลิมฉลองนี้ไม่เพียง แต่ทั้งหมดกลุ่มที่เซนต์สนักบุญ, กล่าวคือผู้ที่คริสตจักรให้จ้างผู้มีอำนาจพวกเขาอยู่ในพระสิริของพระเจ้า แต่ยังทุกคนที่ในความเป็นจริงและ อื่น ๆ อีกมากมายในคติของพระเจ้า "(Gall Dom โรเบิร์ต Le) 3 . ดังนั้นจึงเป็นเรื่องทุกคนที่นักบุญหรือไม่ซึ่งได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ผ่านการออกกำลังกายขององค์กรการกุศลเมตตาและยินดีต้อนรับของขวัญจากพระเจ้าพระคุณ6 . เทศกาลนี้จึงทำให้ผมนึกถึงทั้งหมดซื่อสัตย์, อาชีพว่าความศักดิ์สิทธิ์7 .

เซนต์สไม่ควรจะสับสนกับทุกวิญญาณฉลองวัน หลังเป็นมรดกของวัดจากการอ่าน "ม้วนของคนตาย": พี่น้องคำในวัดหรือการสั่งซื้อสินค้าทางศาสนาครบรอบวันตายของพวกเขา มันได้รับการเปิดตัวโดยOdilonเจ้าอาวาสแห่งนีในxi ^th  ศตวรรษ .

แต่ความจริงที่ว่าฝรั่งเศส1 ^Stพฤศจิกายนเซนต์สทุกวันเป็นวันหยุดการใช้งานจะถูกสร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงความตายในวันนั้นแทน 2 พฤศจิกายน, หลักฐานตามประเพณีมีอายุหลายศตวรรษของเทียนและ จุดเทียนในสุสานและตั้งแต่เก้า^th  ศตวรรษที่ออกดอกด้วยเบญจมาศหลุมฝังศพบนเซนต์สทุกวัน (เหตุการณ์แสดงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตารางทั้งหมดเซนต์สของจิตรกรÉmile Friant ) ท่าทางทั้งสองเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตหลังความตายมีความสุข8 .